Vorige pagina Inhoudopgave Volgende pagina
Een collega en vriend heeft eens over een van mijn werken gezegd dat het eruitziet alsof het al bestond voordat het was gemaakt. Hij bedoelde het als kritiek. Ik heb het echter als een zeer positieve classificatie gezien.
Het suggereert namelijk een zekere onontkoombaarheid van het werk.
Misschien zelfs een vanzelfsprekendheid zoals Ad Dekkers het bedoelde met zijn stelling dat zijn werk zo vanzelfsprekend is als een veld graan dat wuift in de wind.
Ik zoek naar schoonheid, misschien wel naar een bestaande schoonheid die enigszins verstopt is en feitelijk wacht op een goede kijker om onthuld, bewonderd en gebruikt te worden.
De abstractie en in het bijzonder de geometrische abstractie leent zich uitstekend om die schoonheid vorm te geven: de zuivere vormen, basaal en zonder opsmuk, versluieren en verfraaien niets, ze onthullen alleen de schoonheid die al bestond.
Eliza Kopec (Warschau 1960) studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Rotterdam. Ze was tot 2000 werkzaam als graficus, heeft vele exposities in binnen- en buitenland gehad en kreeg een eervolle vermelding bij Grafiek Biennale Grafiek Nu in 1993 (Singer Museum Laren). Sinds 2000 maakt ze (abstracte) schilderijen en objecten.
Vorige pagina Inhoudopgave Volgende pagina
