Jo Gijsen staat voornamelijk bekend als beeldhouwer. Zijn werk is in een groot aantal openbare collecties te zien, staat op dorpspleinen en in stadskernen. Aanvankelijk leidde zijn opleiding Gijsen naar de schilderkunst. En dat ambacht vormt nog steeds zijn andere passie. Het karakter van de beeldhouwer verraadt zich evenwel in zijn schilderijen. De schilderijen van Gijsen kunnen hout en ijzer bevatten. Op zijn minst, zou je kunnen zeggen, zijn het papiercollages. Tastbare materie, ogenschijnlijk ruwe, maar tot in detail overdachte composities in aardkleuren, even imposant en refererend aan oerkrachten als het beeldhouwwerk, dat is wat we terug zien in de schilderijen. Ook deze collages lijken zichzelf te maken.
Het ziet er naar uit dat Jo Gijsen bij het zien van materiaal, of het nu steen, hout, ijzer of papier betreft, een onbedwingbare lust voelt dit te gebruiken om de oorspronkelijke schoonheid, die niets met esthetiek te maken heeft, te benadrukken. Aanvankelijk was dit niet zo, in het begin van zijn loopbaan accentueerde Gijsen de maakbaarheid van materiaal; hij hakte ogenschijnlijk zachte kussens uit harde granieten stenen. Een surreëel gevoel voor humor deed hem een paar naturalistische schoenen kappen bij wijze van zelfportret. Hij leek te willen zeggen; “kijk maar, het is niet wat het is.” Nu daarentegen toont hij wat er is, niets meer en niets minder, een stelling die weinig meer argumentatie behoeft dan een paar open ogen van de beschouwer.
Klik op: Jo Gijsen tekstbiogratie
Jo Gijssen, Nederland (1943)
Media: E: jo.gijsen@tele2.nl W: www.jogijsen.dse.nl
- Catalogusnummer: 252
- Titel: Ja ik kom.
- Genre: Beeldhouwwerk.
- Afmetingen: 50 x 30 x 30.
- Creatie: 1950.
- Stijl: Abstract expressionisme.
- Verworven: 1995 Koop.
Een ovaal gepolijst stuk graniet dat vanzelfsprekend uitbeeld wat de titel suggereert en daarmee typisch een Jo Gijsen beeld. Jo Gijsen is een man met humor, serieuze humor!
In 1995 kocht ik een schilderij van Jo Gijsen. Zoals altijd wil ik een werk dat ik nieuw aankoop ook direct in huis een plaats geven zodat het niet gelijk in opslag verdwijnt. Vreemd genoeg kon ik voor het werk geen plek vinden waar het op de goede plaats hing. Ik had het gevoel dat het kunstwerk zich verzette tegen het feit dat het in de collectie werd ingevoegd. Ik besloot het glas voor het werk te laten verwijderen zodat er een meer direct contact ontstond met het werk, zocht naar verschillende combinaties met andere werken, niets hielp!
Uiteindelijk besloot ik het werk te ruilen voor dit beeld dat direct zijn plek innam in de collectie. Een erotisch beeld zonder dat al te nadrukkelijk te zijn en met een vanzelfsprekendheid die de erotiek niet te zwaar aanzet Natuur Voor Jo Gijsen is beeldhouwen het herkennen, erkennen en tonen van de oerkrachten die een steen doen ontstaan en splijten. Hij helpt de beelden, maar ze maken zichzelf, zo luidt zijn filosofie. Wie de ruwe stenen uit zijn atelier eenmaal kent, herkent ze onherroepelijk. De vergelijking met een menhir of hunnebedden is niet ondenkbaar.
Ruwe stenen is meestal de eerste indruk. Ruwe stenen is meestal wat de beeldhouwer ons geeft. Doormidden gekapt, op sommige plaatsen gepolijst, Jo Gijsen wil ons de kracht en de schoonheid van de steen zelf tonen. De uiteengehouwen delen worden door een stuk touw wederom met elkaar verbonden. Jo Gijsen haalt uiteen en brengt vervolgens weer bij elkaar, wat door de natuur in het verloop van eeuwen gevormd is.
