Het werk van Toon Janssen ontstaat vanuit ruimtelijke rangschikking van vormen en lijnen. De keuze hiervoor komt voort uit het verlangen naar ordening en helderheid. Met de vormen en lijnen maak hij werk dat na een transformatie en samensmelting leidt tot een soort architectuur. Hij probeert te komen tot beelden die de beschouwer bijblijven. Betekenisvolle ruimtelijke structuren, die als zodanig worden herkend en die associaties op roepen, maar toch niet helemaal bevredigen en daarvoor blijven intrigeren.
Toon Jansen, Nederland (1957).
.
- Titel: Relief 1994.
- Genre: Reliëf.
- Afmetingen: 40 x 25 x 10 cm.
- Creatie: 1994.
- Stijle: Geometrische abstractie.
- Verworven: 1996 Koop.
Een ruimtelijke structuur van hout en karton waarin een raster van lijnen, een halve cirkel en drie rode punaises te zien zijn. ”Vanaf 1994 ontwikkelt mijn werk zich steeds meer in de richting van ruimtelijke modellen. Er ontstaat een soort architectuur, dat wil zeggen structuren in de zin van verbeeldende uitdagende ruimte. ‘Mooi zijn’ gebruik ik als ingang tot het werk terwijl de keuze voor het materiaal, zoals bijv. karton, hier eigenlijk tegenin gaat.
Het gaat niet alleen om objecten die ontstaan zijn als gevolg van analyse en theorie, maar vooral ook uit intuïtie. Ik streef niet naar het ontwikkelen van een bepaalde methodiek. De ontstane beeldtaal berust meer op het volgen van een innerlijke wetmatigheid die zich normaal gesproken onttrekt aan het oog. Het aanwezige formele dat ondanks het afgaan op de intuïtie een belangrijke rol blijft spelen wordt ontkracht door het materiaal gebruik. Dit materiaal is voor de kleine werken veelal karton en gips, en voor de grotere werken vaak triplex en onbewerkt hout.
Ik respecteer zoveel mogelijk de natuurlijke eigenschappen en beperkingen van het materiaal. Als gevolg van deze werkwijze zijn de beelden erg kwetsbaar, dit benadrukt de weerloosheid ervan en de zorg en aandacht die nodig is om ze te kunnen laten voortbestaan, maar tegelijkertijd heeft het een relativerende invloed, immers niets is voorbestemd voor de eeuwigheid\”.
Toon Jansen zegt hierover zelf: “Mijn werk ontstaat vanuit ruimtelijke rangschikking van vormen en lijnen. De keuze hiervoor komt voort uit het verlangen naar ordening en helderheid. Met de genoemde vormen maak ik werk dat na een transformatie en samensmelting leidt tot een soort architectuur, dat wil zeggen dat ik probeer te komen tot beelden die de beschouwer bijblijven, betekenisvolle ruimtelijke structuren’ , die als zodanig worden herkend en die associaties op roepen, maar toch niet helemaal bevredigen en daarvoor blijven intrigeren. De zo geschapen eigen wereld maakt bewust van, en leidt tot beleving van allerlei facetten van ruimtelijkheid, zowel fysiek als verbeeld. Het ruimtelijk denken is sterk verbonden met de architectuur. De uiteindelijke werken ontstaan tijdens het werkproces.”
