126. Zonder titel, Jaap Egmond



  • Schilderij.
  • Afmetingen: 100 x 100 cm.
  • Creatie: 1950.
  • Medium: Acrylverf op linnen/doek.
  • Stijl: Geometrische abstractie.
  • Verworven: 1997.

Jaap Egmond krijgt in 1989 de opdracht een kleurontwerp te maken voor de liftkoker van de Mont-Blancflat in Amstelveen. Daardoor komt hij ertoe te gaan schilderen en gaat hij ook kleur gebruiken in zijn werk. Eerst worden de kleuren nog gebruikt binnen de strenge geometrische constructie. Hij past kleur toe niet om de kleur, maar om het visuele effect en het uitbeelden van een formule. Deze schilderijen hebben in wezen hetzelfde effect als de papierreliëfs.

“Ik heb mezelf altijd tot de kleurlozen gerekend maar gaandeweg waag ik mij steeds verder van huis. Niet alleen wat het kleurgebruik betreft maar ook wat betreft mijn stijl. Ik verlaat steeds vaker het meetkundig abstracte, het worden als het ware abstracte landschappen”.

Op 1 mei 1997 stond in de Telegraaf een klein artikel over een expositie van werk van ‘constructivist Egmond’ in het Rondeel in Rhenen. Nieuwsgierig geworden stapte Jan Verhoeven in de auto. Zijn bezoek leidde tot de aankoop van 4 werken. Bij de aankoop was de voorwaarde van Jan Verhoeven dat hij het atelier van Egmond mocht bezoeken en eventueel de werken ruilen. Het atelierbezoek leidde niet tot het ruilen van werk maar tot de aankoop (ongezien) van alles wat op de zolder van het atelier aanwezig was.

Jaap Egmond is altijd een natuurliefhebber geweest. Natuur helpt hem zijn gedachten te ordenen, bij te tanken, uit te rusten. In zijn schilderijen geven de wilde, verschoven kleurvlakken een impressie van zijn wandelingen langs stranden en in bossen. Hij vertaalt het licht dat de natuur haar vorm en kleur geeft, naar zijn eigen geometrisch abstracte werkelijkheid. In wezen herleidt hij de natuurwereld tot kleurige planimetrische figuren.

Egmond kon zich vinden in de uitspraak van Herbert Read: “Kunst is in de grond van de zaak een organisch meetbaar verschijnsel. De elementaire geometrische vormen die de mensen intuitief aan hun kunstwerken hebben meegegeven zijn dezelfde als de elementaire vormen uit de natuur. Het logische van de vorm wekt bij ons het gevoel van schoonheid”.

Gedicht Jaap Egmond

Mijn kleed dat is het water
Mijn schoeisel is het zand
Mijn hoed is de hoge hemel
Het wereldruim is mijn land.


Comments are closed.