106. Atlantic Window series 23, William Manning



  • Genre: Wandbeeld.
  • Afmetingen: 20 x 20 x 25 cm.
  • Creatie: 1991.
  • Medium: Acrylverf, hout,
  • Stijl: Abstract expressionisme.
  • Verworven:  2004 Schenking.

Houten panelen die aan de verschillende kanten een verschillende kleur hebben en waar je door heen kunt kijken. ”Ik noem deze werken schilderijen omdat de uitgangspunten van schilderen de boventoon voeren, meer dan de uitgangspunten van beeldhouwen. Het is alsof je het losse doek vastpakt en het wegdraait van de muur, aan de rand laat balanceren en vervolgens meer soortgelijke doeken toevoegt, maar dan van samengeperst hout in plaats van doek. Deze vorm kan aan de muur hangen, op de vloer gezet worden of op een sokkel. Op die manier ben je gedwongen om het werk heen te lopen; je kunt het nooit in zijn geheel zien. Dit is de manier waarop we werkelijk de dingen zien, door in onze omgeving te bewegen. Tijdens een bezoek aan het Metropolitan Museum of Art in New York zag ik een portret van Van Gogh. Dit schilderij stond op een voetstuk, omdat er op de achterkant ook een portret stond. Dit was vijftien jaar voordat ik zelfs maar dacht over het maken van driedimensionale schilderijen. Ik zag het en dacht: dit is geweldig, je kunt om het schilderij heenlopen. Het werd in mijn onderbewuste opgeslagen en 30 jaar later maakte ik deze driedimensionale schilderijen”.

Ter gelegenheid van een retrospectief over zijn werk en als waardering voor de activiteiten van Stichting Yellow Fellow om een museum voor internationale abstratce kunst in Woudrichem te realiseren heeft Bill Manning in 2004 24 werken geschonken aan museum Yellow Fellow. 

Een aantal recesenten heeft het als volgt geformuleerd: ”Met volmaakt vakmanschap is hij in staat een naadloze eenheid te vormen tussen verschillende uitgangspunten, technieken en onderling verwante series van individuele werken. Terwijl Monhegan en het landschap zijn toetsstenen zijn, refereert het werk wat daaruit resulteert tegelijkertijd naar het zien op zich, en een leven lang kijken naar kunst en het maken van kunst’. ”Manning kiest ervoor om zijn eigen gestructureerde indrukken op te leggen aan organische zaken. En dit is, natuurlijk, wat alle kunst doet, zelfs wanneer het de illusie van realisme wil wekken het opleggen van de menselijke orde op natuurlijke fenomenen”.


Comments are closed.